به گزارش ایسنا، در حالی که محققان به تازگی موفق به رمزگشایی از کد مورد استفاده توسط نورونها در شبکیه چشم برای ارسال دادههای بصری به مغز و طراحی دستگاهی برای ترمیم بینایی موشهای کور شدهاند، گروه دیگری از عصب شناسان از مشخص شدن کد مغزی برای تلفظ حروف صدادار خبر میدهند.
تیم تحقیقاتی دانشگاه UCLA آمریکا و همکارانشان در این مطالعه 11 بیمار مبتلا به صرع را مورد بررسی قرار دادند؛ در این گروه از بیماران برای تعیین منشأ بروز تشنج، الکترودهایی در مغز کاشته شده است.
فعالیت عصبی بیماران مصروع در زمان تلفظ یکی از حروف صدا دار یا هجای کلمات حاوی این حروف بدقت مورد ارزیابی قرار گرفت.
بررسیها نشان میدهد، دو منطقه از مغز با شیوههای متفاوت درگیر تلفظ حروف صدا دار هستند. نورونها در چین بالای گیجگاهی (superior temporal gyrus) به هر پنج حرف صدا دار پاسخ میدهند و ظاهرا این کار با موقعیت زبان داخل دهان درارتباط است.
در مقابل نورونها در منطقه لوب فرونتال میانی (medial frontal lobe) مسوول پاسخ به یک یا دو حرف صدا دار خاص هستند و عملکرد عمومی و اختصاصی این دو بخش مغز امکان ادای حروف صدا دار را فراهم میکند.
دکتر ایزاک فرید، متخصص جراحی مغز و اعصاب دانشگاه UCLA تأکید میکند: با کشف کدهای عصبی دخیل در صحبت کردن، نحوه فعالیت سلولهای مغزی در هنگام گفتار شناسایی میشود و میتوان به ابداع روشهای جدید برای کمک به افراد ناتوان در صحبت کردن از جمله ساخت دستگاههای عصبی مصنوعی یا دستگاه رابط مغزی برای رمزگشایی از الگوهای عصبی امیدوار بود.